मैत्र

अंधारून आलं आहे असं वाटंत असताना
स्वतःबद्दल मुळीच छान वाटत नसताना
अचानक
आजूबाजूचे काही चेहेरे ओळखीचे वाटायला लागतात
तुमच्या पावलांशी पावलं जुळवत सोबत चालायला लागतात
बघता बघता तुमच्या भावविश्वाचा भाग बनून जातात
आणि सोडवतात तुम्हाला तुम्ही स्वतःच घातलेल्या बेड्यांमधून
 
कोरडा पडत चाललेला
तो मनाचा सातवा पडदा
अचानक ओलावतो
सुखावतो
तरारून उठतो

मग लक्षात येतं
आजूबाजूला लख्ख उजाडलंय
पहाटेचे जादूई रंग
आभाळभर पसरलेत
आणि समोर
क्षितिजापर्यंत जाणारी
हिरवीगार वाट आहे

असं वाटतं
या सगळ्यांचे हात घट्ट धरावेत
हिरवाई छातीत भरून घेणारा एक मोठ्ठा श्वास घ्यावा
आणि धावत सुटावं

अनंतापर्यंत....

-अमृता